Klik hier voor de foto’s van dag 23
Jammer, jammer, jammer. Vandaag gaan we onze laatste twee Nationale Parken bezoeken van deze fantastische vakantie. Morgen staat er nog een reis/stads dag op de planning en dan is onze reis daadwerkelijk ten einde. Maar voor het zover is eerst de belevenissen van vandaag.
Na het opstaan en koffers pakken gingen we om 8:00 uur ontbijten. Ook deze keer was het ontbijt niet inclusief, maar dan is het vaak wel lekkerder. We liepen naar het restaurant en probeerden de deur te openen. Deze bleek op slot en de ruimte was van buitenaf gezien leeg. Dan maar even bij de receptie vragen. Het restaurant moest toch echt op die plaatst zijn waar net geweest waren. We kijken nog wel een keer beloofden we, en weer bij het restaurant aangekomen bleken er nog andere deuren aanwezig te zijn waarvan er een bleek open te zijn. Andere ruimte, ander restaurant. Blijkbaar was de dichte ruimte een soort barruimte voor s’avonds. Enfin probleem opgelost. We bestelden beiden een maaltijd, met twee gebakken eieren, en een lekker kop koffie en thee. Het mocht allemaal weer best smaken.
Hierna pakten we de auto weer in en tankten onze auto in het dorp af om vervolgens op weg te gaan. We zouden ongeveer 190 km moeten rijden, maar dat zou dan wel ruim 3 uur duren. Veel lokaal werk dus, was ons vermoeden. We zaten als snel op de highway 180 naar Kings Canyon. Het weer behoefde geen toelichting en de drukte bleef beperkt.
Na ongeveer een half uur gaf onze TomTom aan dat de highway moesten verlaten. We reden nu lokaal en binnen de kortste keren reden we op een doodlopende weg. Wat bleek, op de plaats van de lokale weg lag nu een highway. Hoog tijd om voor de volgende Amerika reis, voor onze Tommie maar weer eens wat nieuwere kaarten van de USA op te snorren. Na verloop van tijd ging de 180 toch over in een lokale weg. We reden nu weer door ingedutte dorpjes en langs vele fruitboomgaarden. Als eerste stopten we even bij een perzikboomgaard en namen wat foto’s.
Daarna was het toegangsbord van Giant Sequoia National Monument aan de beurt. Deze keer kon (O)pa niet naast het bord staan maar een eindje eronder. Het was namelijk op een dermate stijl heuveltje gezet dat het de potentie had hier de vakantie te laten eindigen. We stopten hierna nog op een paar parkeerplaatsen en konden zo mooi over de vallei met alle fruitteelt uitkijken.
Weldra passeerden we de (nieuwe) toegangshuisjes van de parken en reden als eerste naar het Sequoia Park. Na ongeveer 35 km kwamen we de eerste sequoia’s tegen (die ene bij de ingang had (O)pa gemist!). Hier was ook een parkeerplaats en we stopten even. Ook deze keer was (O)pa er weer stil van.
Dit past niet op foto’s en eenmaal op een foto moet je er een mens naast zetten om te snappen wat een ontzettende geweldenaren deze bomen zijn. We liepen nog even rond en reden weer verder. Even later zagen we een groepje mensen in een veld staan te turen. Toch maar even stoppen dachten wij. We vroegen wat er te zien was en het antwoord was … een beer. Een beer in Seqoia? Die werden toch zelden gezien, werd ons 3 jaar geleden hier verteld? We keken even mee en inderdaad deze keer een zwarte beer. Na vele foto’s hebben we toch een exemplaar goed kunnen keuren om in deze blog te kunnen publiceren.
We reden nu naar het Giant Forest, want daar was het mogelijk om met de auto tussen vele sequoia’s door te rijden. Tevens was de Moro Rock te bezoeken. We draaiden onze auto het bos in en zagen onmiddellijk de meest fraaie Sequoia exemplaren voorbijkomen. Na wat foto’s reden we door en kwamen bij een gevallen Sequoia tegen, waar daarna een tunnel in is gemaakt. Leuk om doorheen te rijden en dat deden we dus ook. (O)pa speelde deze keer de fotograaf dus ondergetekende stond ook vandaag een keer op de foto.
We passeerden daarna de Parker Group, 6 Sequoia’s die samen een kring vormen. Ook hier hebben we samen weer vele foto’s gemaakt.
Nu was de Moro Rock aan de beurt. Een grote “ronde” grijze rots van 90 meter die ver boven de bossen uitsteekt en waar meer dan 85 jaar geleden trappen tot aan de top zijn gebouwd. Inmiddels zijn deze nu van steen en ze dagen je uit de top te bezoeken. We namen de uitdaging aan en begonnen aan de eerste trap. Nu dat waren een hoop treden (3 a 400!). Op sommige plaatsten is het zo smal dat een beetje dikke Amerikaanse burger (en dat zijn er nogal wat 🙂 ) er niet doorheen zou passen. Na verloop van tijd kwamen we boven aan en het uitzicht was hier ook adembenemend.
We bleven nog 10 minuten en gingen vervolgens (een stuk makkelijker 😉 ) naar beneden. Zo (O)pa had zijn volgende 90 meter stijgen en dalen er ook weer op zitten. We reden nu de weg weg terug die we gekomen waren en gingen naar de General Sherman trail. Dit is ook weer een route die 70m daalde (maar later ook weer steeg !). We gingen nu naar de General Sherman Tree kijken die qua (hout)volume de grootste boom ter wereld is.
Het was een soort tuin,waar we met wat paden de grootste boom, maar ook andere familieleden konden bewonderen. Hierna liepen we weer omhoog en met eenmaal een minuut rusten liep (O)pa zo weer naar boven (applaus !). Nu was het Sequoia Park voor vandaag ten einde en we reden vrijwel terug naar de ingang. Vanuit hier konden we nog naar het Kings Canyon Park. Hier gingen we nog de General Grant Tree bezoeken. Deze boom is qua grootte (doorsnee & hoogte) daadwerkelijk de grootste boom ter wereld. Voordat we daar aankwamen, bezochten we eerst even het visitor center en we kochten nog wat herinneringen. Daarna gingen we snel naar de parkeerplaats voor de Sequoia’s en parkeerden onze auto vrij gemakkelijk. Het was namelijk al bijna half zes en alle toeristen waren dus verdwenen. We liepen een rondje en zetten natuurlijk de generaal op de foto en nog wat andere exemplaren.
Hierna was het welletjes en gingen we richting Visalia. Onderweg zagen we weer de mooiste vergezichten, sinaasappelgaarden en zelfs een fotogenieke boerderij,
Na de nodige kilometers kwamen we in Visalia aan. Hier zijn we bij een favoriet gaan eten Red Robin Gourmet Burgers. De reden was dat 1) De (kip)burgers heerlijk en onverslaanbaar zijn en 2) Onze pot thuis met kruidenmix (seasoning) van dit restaurant op is en we wilden dus een nieuwe kopen. De maaltijd bleek weer heerlijk en (O)pa heeft weer lekker genoten.
Uiteindelijk bleken we de pot kruidenmix gratis te krijgen en we hebben de tip maar tot bovengemiddeld verhoogd om dit gebaar te compenseren 🙂 . De weg naar ons hotel hebben we snel afgelegd en we belandden in een dorpje met de mooiste uitzichten op de weg daarna toe. We checkten in bij een dame die zich verdacht veel als een robot gedroeg. Zouden ze in de hotelbranche de boel ook al aan het automatiseren zijn? 😉 . Enfin we zitten nu weer in een prima hotel en genieten van de rest van de avond. Tot morgen, tot de laatste “”echte”” reisdag (24).
Klik hier voor de foto’s van dag 23
2G on Travel 2015 
Jammer dat het bijna voorbij is voor jullie. In de plaats komen echter onvergetelijke herinneringen. Goede reis naar Los Angeles gewenst en een goede terugreis naar Nederland. Ik zal jullie dagelijkse verslagen zeker gaan missen maar ben ook weer blij dat jullie straks weer thuis zijn.
LikeLike