Dag 17 (29 mei 2015) Grand Canyon NP

Klik hier voor de foto’s van dag 17

Het is ons gelukt, we hebben de hele dag geen auto gebruikt en dat in een land als de USA! Later zal duidelijk worden hoe de vork in de steel zit. We hadden besloten uit te slapen en werden pardoes half acht wakker. Eerst hebben we nog even met het thuisfront wat berichten uitgewisseld en zijn er vervolgens dan toch uit gegaan. We hoeven vandaag niet te verkassen en dus blijven de koffers waar ze zijn. Het ontbijt is hier niet inclusief maar er is wel tegen betaling een uitgebreid buffet beschikbaar. Aangezien we de dag rustig wilden beginnen, besloten we hier maar eens voor te kiezen. We moesten naar de derde verdieping van het hoofdgebouw en kwamen daar bij een uitgebreid ontbijt buffet.

We kregen een tafel aangewezen en de koffie en thee werd gebracht. Er was vers fruit, vruchtenyoghurt, broodjes, warme vleeswaren en nog veel meer. We namen in ieder geval aardbeien die zo groot waren als golfballen en we gingen van alles lekker genieten. We haalden zelfs een tweede keer, zodat we vandaag met een stevige maaltijd op pad konden. Vandaag zouden we de busroute gaan doen die langs de south-rim loopt en die route is 12,5 km lang. We kozen om naar naar het eindpunt Hermits Rest te gaan. Eerst namen we hiervoor de shuttle die ons, van ons dorp Tusayan, naar het visitor center zou brengen. De bushalte is voor ons hotel gesitueerd en we konden daar dus vrij gemakkelijk naar toe lopen. Daarna stapten we over op de Village Route, die ons uiteindelijk naar de Hermits Rest Route bracht. De bussen rijden zo frequent dat maximaal 15 minuten wachten nodig is voordat er een volgende bus beschikbaar is. De busroute is in een loop aangelegd, maar de overstap plaatsen zijn natuurlijk extra druk.

Hierdoor moesten we bij deze laatste overstap op een tweede bus wachten. Met een rustig gangetje reed de bus over de rim en stopte bij diverse haltes. Aangekomen bij Hermits Rest gingen we nu, via aangelegde wandelpaden, terug wandelen richting het beginpunt.

Zoals gezegd waren onderweg diverse busstops. We konden dus zelf kijken hoever we zouden gaan lopen en wanneer we de bus zouden nemen.  Het was warmer dan gisteren maar er was net iets meer bewolking. Deze hing echter rondom ons zodat de zon gewoon bleef schijnen. Aan het begin van de wandeling kwamen we al direct de mooiste uitzichten tegen. We stopten een aantal maal en opvallend was dat het uitzicht steeds weer compleet anders is.

Voor de lezer van deze weblog zijn de foto’s na verloop van tijd mogelijk saai, omdat ze hetzelfde lijken te zijn, maar dat is ter plaatste dus compleet andersom. Advies: zeker een keer de Grand Canyon bezoeken want hij past toch niet op een foto 🙂 We zagen ook van de Colorado River steeds een ander deel en er moest aan (O)pa uitgelegd worden dat de canyon zo diep is dat de rivier geen stroompje is maar tussen de 60 en 150 meter breed kan zijn. Proberen de diepte van de Canyon te begrijpen blijft lastig.

Na het tweede punt “Monument Creek Vista” ging het pad van asfalt over in een natuurlijk stenen en stofpad. Ziet er echter wel zo natuurlijk uit. Na het derde tussen punt “The Abyss” dronken we even wat en genoten van het uitzicht.

(O)pa had er nog steeds zin in en we liepen weer verder. Even later moest er toch weer een foto op het randje worden genomen.

Hierna volgden nog drie tussenpunten en na raadpleging hoeveel kilometer we nog zouden moet wandelen, besloot (O)pa het laatste deel ook maar even te lopen. Gelukkig ging na het Powel Point het pad weer over in asfalt zodat deze laatste kilometers wel wat lekkerder wegliepen. Precies om 4 uur passeerden we het laatste kilometerpaaltje en (O)pa had de 12,5 !!! km erop zitten. Hij heeft in ieder geval zijn kleinkinderen verslagen want die liepen afgelopen zomer de laatste twee tussenpunten niet. De 2015 reis-CV van (O)pa wordt in ieder geval met de dag langer ;-). We waren maar een aantal bushaltes verwijderd van de General Store en zei tegen (O)pa “Let’s grab a Beer”. In de General Store is al het bier lekker gekoeld en dus direct drinkbaar. We kochten een paar blikjes en gingen buiten lekker op het terras zitten.

Nu wilden we nog graag een leuk restaurant voor het avondeten vinden, want honger hadden we. Op het Park was een restaurant “The Arizona Room”. Dit restaurant werdop TripAdvisor aanbevolen, dus waarom zouden we dit niet doen? We moesten hiervoor weer een paar bushaltes nemen en stapten uit bij de Bright Angle Lodge. Het restaurant was lekker authentiek en had gedeeltelijk uitzicht over de Canyon. We kregen een leuke plaats en bestelden ons eten. Het eten was weer “American Size”; groot en dus erg veel. Het was erg lekker en dit restaurant is dus zeker aan te bevelen.

Hierna konden we met de Express Bus (op overstapplaatsen aan het einde van de middag beschikbaar) direct naar het Visitor Center waar de bushalte is van de bus die naar ons hotel vertrok. Eenmaal aangekomen bij het Visitor Center stond de bus al klaar en na 20 minuten waren we weer bij ons hotel. De avond is zoals alle anderen gevuld. Morgen gaan we naar Las Vegas. We gaan kijken of we deze cultuurshock wel aankunnen na 2,5 week natuurschoon en rust :-).

Klik hier voor de foto’s van dag 17

Ga naar dag 18