Klik hier voor de foto’s van dag 3
Vandaag werden we om vijf uur wakker en dit had alles te maken met het vroege tijdstip waarop we waren gaan slapen. Omgerekend slapen we al aardig op het “normale” ritme dat we thuis ook gewend waren. Omdat het nog vroeg was is de de krant/nieuws lezen de eerste activiteit en daarna werd de tekst van deze weblog in elkaar gezet. De foto’s waren gisteravond al uitgezocht en deze moesten alleen nog maar tussen de tekst worden geplaatst. Toen de tekst eenmaal klaar was, werd er nog wat tijd aan internetten besteed om vervolgens om half zeven de reisdag compleet te gaan maken. Om zeven uur stond Wil op en uiteindelijk acht uur was Kees ook weer van de partij. (O)pa sliep echter nog en dat lieten we ook nog maar even zo. De dag was ook weer enigszins nevelig begonnen maar het weerbericht gaf aan dat in de loop van de dag de zon zou gaan schijnen. Het leek dus leuk om deze dag een hangbrug in Vancouver (Capalino Suspension Bridge) te gaan bezoeken. Voor het bezoeken hiervan kon er online kaartjes worden gekocht. Gezien het lange weekend van de Canadezen leek ons dit ook een goed plan en we trachtten een poging tot aankoop. Deze poging eindigde echter in een foutmelding met een overduidelijke omschrijving: “unknown error”. Hmmm dan maar een mailtje gestuurd en later op locatie kaartjes gekocht. Om deze dag Vancouver te bereiken moest de Port Mann Bridge worden gepasseerd. Deze brug is echter een elektronische tolbrug waarbij camera’s de nummerplaten registreren. Om de tol te kunnen betalen is het genoeg je nummerplaat online te registreren en een bedrag te betalen waarmee je het aantal keer je de brug denkt te passeren kunt betalen ($3,- per keer). Deze betaling kan zonder extra kosten zelfs 7 dagen later gedaan worden dan het moment je de brug passeert. Ondertussen bleek het ontbijt gereed te staan en konden we hieraan beginnen. (O)pa bleek nog te slapen maar die kon later altijd zijn ontbijtje nog verorberen. Na ons ontbijt kwam (O)pa ook en al vlot was deze ook klaar met eten. Wil had ondertussen koffie klaar gezet en gezamenlijk dronken we een kop met ook deze keer zelf gebakken koek. Daar het pas later in de morgen zonniger zou worden maakte we geen haast en uiteindelijk rond 10:00 uur vertrokken we richting Vancouver. Na wat lokale wegen kwamen we al vrij vlot op highway 1 terecht en merkte we dat het al wat drukker was dan gewoon.
De Canadezen hadden namelijk een lang weekend i.v.m. Victoria Day en net zoals in Nederland met een feestdag, gaat iedereen er op uit. Af en toe kwam de zon al te voorschijn en al snel passeerden we de Port Mann Bridge. Wat is dit toch een kunstig bouwwerk.
Om half twaalf namen we de afslag en na wat stijle wegen naar boven draaiden we de parkeerplaats op van Capalino Suspension Bridge. Hier bleek dat voor het parkeren betaald moest worden. Dat komen we hier niet zo vaak tegen. De automaat bleek echter gedateerd en slikte alleen cash geld. Navraag leerde dat bij de informatiebalie van het park de betaling ook geregeld kon worden. Daar aangekomen bleek dat inderdaad mogelijk en ondanks een lange rij bij de kassa konden we hier ook direct onze kaartjes kopen. Dat scheelde weer wat tijd. Het betaalde parkeerbonnetje hoefden we niet in onze auto te leggen, als er maar betaald was. Mmmmm dat hadden we al een eerder meegemaakt. Het komt een Amerikaan/Canadees niet in zijn hoofd om “vergeten” te betalen voor het parkeren. Iedereen betaalt dit domweg gewoon.
Bij binnenkomst bleek er een expositie te zijn waar het ontstaan van het park te zien was. Logischerwijze bleken Indianen ooit deze plek te hebben verkozen om hier te werken en te leven. Hout en zalm waren hier natuurlijk ook weer de hoofdthema’s. Lopend door een souvenirshop bereikten we even later de brug. Deze brug is dus opgehangen aan twee gigantische staalkabels en hangt verder vrij boven een kloof waar een rivier doorheen loopt. Doordat veel mensen op de brug liepen bewoog deze ook enthousiast. Het kostte dan ook aardig wat moeite de andere kant te bereiken en daar eenmaal aangekomen gingen we eerst op een bankje kijken waar we we verder nog naar toe zouden gaan.
We liepen over lange houten bruggen, bezochten parkjes met water en keken uit over de kloof. Hierna liepen we de Treetops Adventure. Een houten pad hoog aangelegd tussen de bomen. Toen we daar eenmaal boven waren zagen we nota bene tussen de bomen een Wifi toegangspunt hangen. Natuurlijk moesten we even proberen of deze werkte en warempel het internet was gewoon toegankelijk. Toen hebben we gelijk maar iets geprobeerd waarvan we dachten dat het toch niet zou werken: FaceTimen met thuis. Niets bleek minder waar: binnen de kortste keren was het thuisfront online en was Pleuni met onze Zwitserse vrienden in prima kwaliteit zichtbaar. Na de verbazing aan de andere zijde hebben we een leuk kort gesprekje kunnen voeren om hierna onze weg weer te vervolgen.
We kozen ervoor weer terug te gaan naar de Suspension Bridge en daar even op een bankje te genieten. Toen we weer alle moed hadden verzameld 🙂 gingen we over de brug terug naar het beginpunt. Hier konden we nog een activiteit beginnen: de Cliff Walk. Een pad over stalen trappen en bruggen, aangelegd langs de steile kliffen van de kloof. Dit was ook weer supermooi om te zien en te doen.
Inmiddels was het half 4 en gingen we terug naar de auto. Op de terugweg naar huis bleek inderdaad dat het lange weekend voor iedereen was begonnen. Lange files stonden er op de snelweg en ruim een uur verstreek voordat we Vancouver Stad waren gepasseerd. Hierna reed het verkeer redelijk door, maar het bleef toch erg druk. Eenmaal in de buurt van de afslag Aldengrove ontstond er weer een file, maar gelukkig moesten wij al vlug de snelweg af. Redelijk rond etenstijd reden we de oprijlaan van onze familie weer op en konden daar nog lekker in de zon wat drinken. Vanavond zouden twee vrienden van onze familie langskomen om met ons allemaal lekker te dineren. Wil had weer een allerlekkerste maaltijd bereid en de tijd vloog voorbij.
Na een poging om de weblog af te maken, besloten we uiteindelijk toch ook maar weer op tijd te gaan slapen. Waarschijnlijk kunnen we morgen ook weer wat leuks op het programma zetten. Tot reisdag 4….
Klik hier voor de foto’s van dag 3
2G on Travel 2015 
Wat een mooi park echt iets om ook nog samen een keer te bezoeken of met de jongens!
LikeLike