Klik hier voor de foto’s van dag 15
Vandaag kon (O)pa ook gelijk zijn alpinistendiploma aan zijn CV toevoegen. 5 km lopen en 186m dalen en stijgen. Maar hierover later meer. De dag begon weer zoals de andere dagen en na het ontbijt zaten we al snel in de auto. Nog even ons hotel in Bryce Canyon opgeven in de TomTom en gas erop. We tankten in het plaatje Bicknell en na ongeveer 10 minuten viel het op dat de weg niet richting de Scenic Byway ging, die we wilden gaan rijden.
Onze TomTom wilde graag Highway (24,62,22) nemen en deze weg gaat helemaal niet door fraaie bossen of bergen. In plaats daarvan wilden we de Highway 12 rijden, die dwars door het National Monument Grand Staircase Escelante liep. Door simpelweg Escalante als tussenplaats op te geven was het probleem opgelost. We reden eerst door de prachtigste bossen (Dixi National Forest) en de weg ging steeds hoger en hoger. We stopten op de diverse Scenic Views en maakten daar de mooiste plaatjes.
Op een zeker moment reden we zo hoog dat de loofbomen (berken) nog geen enkel blad hadden, en een soort zilverachtige bergbedekking vormde. Dit zag er vorig jaar eind juli toch echt anders uit.
We stopten op het hoogste punt en zagen dat we ons op bijna 3000 meter bevonden. Het uitzicht was waanzinnig mooi en we hebben hier dan ook nog kort rondgelopen. Hierna gingen weer naar beneden en reden het Grand Staircase Escalante gebied binnen. Het gebied is lastig te beschrijven, maar weer heel bijzonder om te zien.
Het ene moment rij je met de auto over een richel met links en rechts een afgrond, en het volgende moment gaat de auto als een slang door een desolaat gebied.
Enfin ook hier hebben we volop van genoten. Het monument eindigde in het plaatsje Escalante en we reden hierna nog tientallen kilometers door verlate gebieden. De zon bleef gelukkig volop schijnen, alhoewel in andere richtingen soms donkere wolken te zien waren. Na verloop van tijd reden we door het dorpje Tropic en naderen we het Bryce National Park nu snel. Daar aangekomen kregen we bij de ingang de kaart van Bryce en de nieuwskrant uitgereikt. Natuurlijk hebben we weer een foto van het toegangsbord (deze keer weer met z’n tweeen) gemaakt en we parkeerden onze auto bij het visitor center. Van hier uit gingen op weg naar de pendelbus. We wilden namelijk een wandeling maken en het Sunset Point het leek ons een uitstekende plaats om met deze wandeling te beginnen. Na 5 minuten kwam de bus al aanrijden en we stapten in. Omdat de bus steeds in een loop rijdt moesten we eerste tot het eindpunt “Bryce Point” meerijden, om vervolgens op de terugweg bij Het Sunset Point aan te komen. Ook deze keer kon ik tijdens de busrit aan (O)pa onze camping van afgelopen jaar laten zien. Vanaf de bushalte was het een klein stukje lopen naar het begin van de geplande wandeling. (O)pa was natuurlijk onder de indruk van de eerste aanblik van de canyon.
We wilden graag de Queens Garden en Navajo Loop lopen en deze start direct na het Sunset uitzichtpunt. De wandeling begint direct met een afdaling en binnen de kortste keren liepen we tussen de Hoodoos (steenpilaren).
Helaas ging de zon achter een fors donkere wolk schuil en we dachten, op basis van eerdere ervaringen, dat de zon de rest van de middag niet meer te zien zou zijn. We daalden verder af en op een gegeven moment kwamen we twee mensen tegen die wel erg verdacht veel Nederlands/Engels tegen ons spraken. Het blijft lachen om dan direct in het Nederlands te reageren. We hebben nog even kort met ze gesproken en zetten onze tocht voort. Toen we eenmaal onder in de Canyon liepen was het windstil en af en toe kwam de zon weer even tevoorschijn.
Na ongeveer 1 km kwamen we bij de weg omhoog aan. We konden hier kiezen tussen de Wallstreet of de Bridges route. De eerste route was al bekend dus we kozen de Bridges route.
We liepen haarspeldbocht na haarspeldbocht en met natuurlijk wat pauzes kwamen we weer boven. (O)pa bravo, weer een diploma erbij! De zon was inmiddels weer volledig gaan schijnen en we gingen lekker in het zonnetje zitten. We aten nog wat van het meegenomen proviand en stelde het thuisfront via whatsapp van onze prestaties op de hoogte. Omdat het nog maar 15:30 uur was besloten we nog een aantal uitzichtpunten te doen. We moesten hiervoor naar de pendelbus en deze zou ons dan naar het Bryce Point brengen. Daar aangekomen liepen we enkele tientallen meters en keken in een compleet andere vallei als die van vanmorgen. Groter en misschien wel mooier.
Ook hier maakten we weer de nodige foto’s en hadden we ook nog tijd voor een uitzichtspunt Inspiration Point. We hebben hier nog een kwartiertje doorgebracht en namen de bus naar het Visitor Center. Bij de auto hebben we lekker de bergschoenen omgewisseld voor slippers en zijn naar het hotel gereden. Het hotel bestaat uit 7 gebouwen en bedoeling is dat eerst centraal wordt ingecheckt. Daarna rij je met de auto naar de juiste kamer.
Een soort bungalowpark zeg maar, maar dan anders :-). Na enige tijd te hebben gerust, zijn we naar het Ruby’s Inn Restaurant gegaan en hebben daar een lekkere maaltijd verorberd. De rest van de avond is de regelmatige lezer wel bekend. Tv, weblog … etc,etc. Tot morgen. Tot reisdag 16.
Klik hier voor de foto’s van dag 15
2G on Travel 2015 